Wdowi garb to termin medyczno-fizjoterapeutyczny, określenie schorzenia które kiedyś kojarzone było głównie z populacją kobiet w wieku okołomenopauzalnym. W dzisiejszych czasach problem ten dotyka niestety już coraz to większej liczby zarówno kobiet jak i mężczyzn w różnym, często młodym wieku. Ciekawostką jest fakt, że ta dość specyficzna nazwa wywodzi się ze spontanicznie przyjmowanej postawy ciała kobiet, które na wojnie straciły swoich partnerów życiowych. W konsekwencji tych zdarzeń popadły w stany depresyjne przyjmując pozycję zamkniętą i zgarbioną.

Czym jest wdowi garb?

Co to takiego jest ten wdowi garb? Jest to wyniosłość tkankowa (tak zwana poduszka tłuszczowa z elementami tkanki łącznej) zlokalizowana w dolnej części szyi, a konkretnie w przejściu szyjno-piersiowym kręgosłupa. Charakterystyczne dla występowania wdowiego garbu jest zaburzenie prawidłowej postawy ciała – ustawienie barków i głowy w nadmiernej protrakcji oraz pogłębienie kifozy piersiowej. Wdowi garb to nie tylko defekt kosmetyczny, ale także istotny problem zdrowotny wymagający odpowiedniego leczenia i długotrwałej rehabilitacji.

Przyczyny powstawania wdowiego garbu

Co jest przyczyną powstania wdowiego garbu? Literatura podaje kilka istotnych czynników pojawienia się wdowiego garbu, a odpowiedź na to pytanie jest zazwyczaj bardziej złożona i wymaga dokładnej analizy konkretnego przypadku.

Wdowi garb może powstać jako konsekwencja długotrwale przyjmowanej nieprawidłowej postawy ciała (dysbalans mięśniowy, zespół skrzyżowania górnego, wady postawy itp.) np. w konsekwencji spędzania wielu godzin dziennie w pozycji siedzącej (przed ekranem komputera, smartfona czy telewizora).

Wśród potencjalnych przyczyn zmian w okolicy przejścia szyjno-piersiowego upatruje się również choroby współistniejące takie jak m. in.

• osteoporoza,
• zaburzenia gospodarki hormonalnej tj. np. zespół Cushinga,
• przewlekły stres (podwyższony poziom kortyzolu),
• problemy natury emocjonalnej,
• przyjmowane leki (leki przeciwwirusowe oraz sterydy),
• czynniki genetyczne,
• płeć (częściej występuje u kobiet).

Nie należy zapominać, że powstanie wdowiego garbu może wiązać się też z prowadzeniem niezdrowego stylu życia, spadkiem codziennej aktywności fizycznej oraz otyłością.

Konsekwencje wdowiego garbu

Jak już wcześniej wspomniano, powstanie narośli w przejściu szyjno-piersiowym nie należy postrzegać jedynie jako problemu natury estetycznej. To nie tylko defekt kosmetyczny, który rzeczywiście stanowi istotny problem dla sporej części osób. Przede wszystkim to schorzenie, które może wywoływać inne dolegliwości w ciele i znacząco obniżać jakość życia. Wdowi garb może być przyczyną występowania tkliwości okolicznych tkanek, bólu i ograniczenia ruchomości kręgosłupa. Ponadto może być czynnikiem wywołującym objawy takie jak:

• sztywność szyi, karku i ramion,
• bóle i zawroty głowy,
• szumy uszne,
• nudności,
• zaburzenia prawidłowej pracy stawów skroniowo-żuchwowych,
• mrowienia i drętwienia rąk i dłoni,
• trudności z oddychaniem,
• problemy z koncentracją,
• zaburzenia natury psychicznej itp.

Leczenie wdowiego garbu

Jak leczyć wdowi garb? Z racji swojej złożonej etiologii w procesie leczenia wdowiego garbu ważne jest poznanie przyczyny. Dzięki temu można celowo i skutecznie przeciwdziałać temu schorzeniu. Niezwykle istotna jest wizyta u lekarza, który oceni ogólny stan zdrowia pacjenta oraz wyeliminuje choroby współistniejące.

W przypadku występowania zaburzeń natury emocjonalnej warto udać się do odpowiedniego specjalisty. Pomoże on uporać się z trudnymi, nierozwiązanymi kwestiami psychicznymi mającymi realny wpływ na całe ciało pacjenta.

Nieodzownym i priorytetowym elementem w procesie leczenia wdowiego garbu jest szeroko pojęta rehabilitacja. W szczególności rozumiana jako indywidualne sesje z fizjoterapeutą, regularna autoterapia i edukacja pacjenta (aktywność fizyczna, odpowiednia dieta, ergonomia pracy).

Celem fizjoterapii w przypadku pracy z wdowim garbem jest:

• zwiększenie zakresu ruchomości w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa,
• rozciągnięcie przykurczonych grup mięśniowych,
• wzmocnienie siły osłabionych mięśni,
• wyrównanie dysbalansu mięśniowego,
• mobilizacja obręczy barkowej oraz poprawa pracy przepony.

Odpowiednio dobrane techniki terapii manualnej, masaż, precyzyjnie i indywidualnie zaprojektowane przez specjalistę ćwiczenia, wyrobienie nawyku przyjmowania prawidłowej postawy ciała, zwiększenie ogólnej aktywności fizycznej oraz profilaktyka stanowią nieodłączny element kompleksowej terapii dającej szansę na wyeliminowanie bądź przeciwdziałanie progresji zmian w okolicy przejścia szyjno-piersiowego.   

Ćwiczenia na problem wdowiego garbu

W myśl zasady, iż lepiej zapobiegać niż leczyć poniżej przedstawiono zestaw kilku przykładowych ćwiczeń, które w ramach autoterapii można wykonywać samodzielnie w domu. Pamiętaj jednak, że nic nie zastąpi konsultacji ze specjalistą, który oferuje indywidualne podejście do konkretnego przypadku, uwzględniając wiele istotnych czynników mających znaczenie w procesie powrotu do zdrowia.

• Usiądź prosto. Ściągnij łopatki do siebie i w dół, cofnij brodę w tył, urośnij w górę. Wytrzymaj w takiej pozycji 5 sekund, powróć do pozycji neutralnej. Ćwiczenie powtórz 5 razy.
• Stań bokiem do ściany, nogę przy ścianie wysuń do przodu, rękę ugnij w łokciu i oprzyj o ścianę. Wykonaj skręt tułowia na zewnątrz i naciśnij ręką na ścianę. Powtórz 3 razy pogłębiając skręt tułowia. Ćwiczenie wykonaj na różnych wysokościach ustawienia ręki. Powtórz ćwiczenie po stronie przeciwnej.
• Stań tyłem do ściany. Pośladki, odcinek lędźwiowy, barki, potylica powinny jak najbardziej przylegać do ściany, przedramiona ugięte pod kątem 90°, broda i barki cofnięte. Unieś ręce ku górze lekko dociskając je do ściany. Ćwiczenie powtórz ok. 10 razy.
• Połóż się na boku, głowa leży na małej poduszce, nogi lekko ugięte w kolanach, ręce wyprostowane przed sobą, dłonie złączone. Wykonaj rotację tułowia kładąc zewnętrzną rękę na podłożu za sobą, wzrok podąża za ruchem ręki („otwieranie książki”). Wykonaj ok. 15 powtórzeń. Zmień stronę.
• Stań tyłem do ściany. Między ścianę a okolicę szyjno-piersiową kręgosłupa włóż piłeczkę do masażu. Przesuwaj ją powoli wzdłuż pleców z lekkim dociskiem. Jeśli poczujesz w konkretnym miejscu nadmierną bolesność, pozostań tam, aż do momentu ustąpienia bólu.

Źródło zdjęcia: Image by Freepik